بیماری هیپر فسفاتمی چیست؟ - وبلاگ ماه موزیک

به گزارش وبلاگ ماه موزیک، کلیه ها به طور طبیعی سطح فسفات را کنترل می نمایند. اما اگر کلیه ها به درستی عمل ننمایند، نمی توانند فسفات اضافی را از بین ببرند و این امر منجر به افزایش فسفات در بدن می گردد.

مقدار زیاد فسفات در خون هیپر فسفاتمی نامیده می گردد. شایع ترین علت هیپر فسفاتمی بیماری های کلیوی هستند، اما بیماری های دیگر نیز باعث می شوند فسفات از حالت تعادل خارج گردد.

فسفات یک ماده شیمیایی است که در بدن یافت می گردد. این ماده حاوی ماده معدنی فسفر است که به طور طبیعی در بسیاری از غذاها وجود دارد. فسفر به رشد استخوان ها و دندان ها یاری می نماید و به تبدیل موادغذایی به انرژی مورد احتیاج بدن نیز یاری می نماید.

کلیه ها به طور طبیعی سطح فسفات را کنترل می نمایند. اما اگر کلیه ها به درستی عمل ننمایند، نمی توانند فسفات اضافی را از بین ببرند و این امر منجر به افزایش فسفات در بدن می گردد.

درمان هیپر فسفاتمی به بیماری که باعث افزایش فسفات شده است بستگی دارد. برای افراد مبتلا به بیماری کلیوی، ترکیبی از رژیم غذایی و داروها سطح فسفات را تحت کنترل نگه می دارد.

نشانه های هیپر فسفاتمی

هیپر فسفاتمی معمولا علائم ظاهری ندارد. بیشتر اوقات ابتدا علائم بیماری زمینه که باعث افزایش سطح فسفات می گردد، مانند دیابت کنترل نشده، دیده می گردد.

اگر سطح فسفات در خون بیش از حد بالا باشد، منجر به اختلالات معدنی و استخوان و کلسیفیکاسیون می گردد.

اختلالات معدنی و استخوانی

استخوان ها برای بازسازی، رشد و مقاومت احتیاج به مواد معدنی و هورمون ها دارند. کلیه ها مقدار فسفر و کلسیم را در خون متعادل می نمایند. اگر این مواد خارج از تعادل باشند، باعث خروج کلسیم از استخوان و تضعیف

آن ها می شوند.

از آنجایی که کلیه ها تعادل مواد معدنی و سایر مواد شیمیایی را کنترل می نمایند، بیماری مزمن کلیه می تواند باعث ایجاد بیماری های معدنی و استخوانی گردد. کسانی که نارسایی کلیه دارند و دیالیز می شوند بیشتر در معرض خطر هستند.

این مشکل ممکن است سال ها طول بکشد و اغلب علائمی نشان ندهد. اما، با ضعیف شدن استخوان ها، ممکن است فرد احساس درد در استخوان ها یا مفاصل داشته باشد.

اگر این اتفاق در بچه ها مبتلا به بیماری کلیوی رخ دهد، بسیار جدی تر است زیرا استخوان های آنها هنوز در حال رشد می باشد. بچه ها مبتلا به بیماری معدنی و استخوانی ممکن است به صورت کامل رشد قدی نداشته باشند. استخوان های پاهای آن ها ممکن است به سمت داخل یا خارج خم گردد، که گاهی اوقات به عنوان نرمی استخوان مربوط به کلیه شناخته می گردد.

کلسیفیکاسیون

کلسیفیکاسیون زمانی اتفاق می افتد که کلسیم در اندام ها یا بافت های بدن رسوب می نماید. این بیماری می تواند رگ ها و شریان ها را تحت تاثیر قرار دهد و به عنوان کلسیفیکاسیون عروقی معروف است. این بیماری بسیار جدی است زیرا قلب باید سخت تر کار کند تا خون به کل بدن پمپاژ کند. کلسیفیکاسیون می تواند دیالیز را دشوارتر کند.

مقدار زیاد فسفر و کلسیم در خون موجب خارش پوست و قرمزی چشم ها می گردد.

علت بروز بیماری هیپرفسفاتمی چیست؟

تشخیص هیپر فسفاتمی

اگر کسی علائم هیپر فسفاتمی یا بیماری مرتبط با این بیماری داشته باشد، باید به پزشک مراجعه کند. پزشک در مورد سابقه پزشکی سوال میکند، در مورد علائم بحث می نماید، معاینه فیزیکی انجام می دهد، و گاهی اوقات آزمایش فسفات توصیه می نماید.

تست ها عبارتند از:

مقدار گیری سطح فسفات در قسمت مایع خون، به نام پلاسما. پزشک یک سوزن را وارد رگ بازو می نماید و نمونه کوچکی از خون برای آزمایش در آزمایشگاه می گیرد.

نمونه ادرار. فرد باید تمام ادرار خود را در دوره ای مشخص شده، که معمولا 24 ساعت است، جمع آوری کند.

اگر فرد علائم بیماری معدنی و استخوانی داشته باشد، اشعه ایکس ممکن است مورد احتیاج باشد. اشعه ایکس رسوب کلسیم را در اندام یا رگ ها نشان می دهد و هر گونه ضعفی یا تغییر در ساختار استخوان فرد را نشان میدهد.

به طور معمول، افراد مبتلا به نارسایی کلیه باید به صورت منظم سطح فسفات خود را آنالیز نمایند. معمولا هیپر فسفاتمی طی چکاپ های معمول یافت می گردد.

راههای درمان بیماری هیپرفسفاتمی

درمان فسفات بالای خون (هیپرفسفاتمی) چیست؟

داروها یا مکمل های حاوی کلسیم ممکن است برای درمان و پیشگیری از هیپرفسفاتمی توصیه گردد.

درمان هیپرفسفاتمی به علل زیر بستگی دارد:

اگر فرد دارای دیابت غیر کنترل شده باشد، باید بیماری با رژیم غذایی، ورزش و داروهایی که انسولین نامیده می گردد، تحت کنترل قرار گیرد.

فرد مبتلا به اختلال هورمون هیپوپاراتیروئید ممکن است احتیاج به مکمل داشته باشد. این مکمل باعث می گردد سطح کلسیم و فسفات در خون به حالت طبیعی برسد. رژیم غذایی حاوی کلسیم زیاد و کم فسفر می تواند به پایداری سطح یاری کند.

هنگامی که بیماری کلیه باعث هیپر فسفاتمی می گردد، ترکیبی از تغییرات رژیم غذایی و داروها معمولا برای درمان آن استفاده می گردد. هدف اصلی جلوگیری از آسیب بیشتر به استخوان است.

یک فسفات دهنده یک داروی حاوی کلسیم است. هنگامی که این دارو با غذا مصرف می گردد، مقدار فسفری که بدن از مواد غذایی جذب می نماید را کنترل می نماید.

افرادی که نارسایی کلیه دارند اغلب احتیاج به دیالیز دارند. این فرایند برای تمیز کردن مواد زائد خون و حذف مایع اضافی است زیرا کلیه قادر به انجام این کار نیست. دیالیز کلیه بعلاوه مقداری از فسفات را از خون حذف می نماید.

پیشگیری از هیپرفسفاتمی

راه اصلی جلوگیری از هیپر فسفاتمی، کنترل سطح فسفات و کلسیم در بدن است. این کار معمولا با خوردن غذاهای خاص و اجتناب از دیگر غذاها انجام می گردد.

غذاهای فرآوری شده اغلب حاوی فسفر به عنوان نگهدارنده هستند؛ این مواد دارای مواد تشکیل دهنده ای هستند که با PHOS نشان داده می شوند. فرد مبتلا به بیماری زمینه مرتبط با هیپر فسفاتمی ممکن است از این غذاها اجتناب کند.

بعضی از غذاهای طبیعی مانند نخود فرنگی، شیر و کره بادام زمینی نیز حاوی مقادیر زیادی فسفر است.

برای افراد مبتلا به بیماری کلیوی، رژیم غذایی با مقدار مناسب مواد معدنی، بخش مهمی از مدیریت بیماری است. این کار معمولا پیچیده است و یک متخصص تغذیه می تواند به شما شرح دهد چه غذاهایی می توانید بخورید و از چه غذاهایی باید بپرهیزید.

سخن نهایی

اگر کلیه ها به طور طبیعی کار می نمایند و مقدار مناسبی از هورمون ها را فراوری می نمایند، بدن به طور طبیعی مقدار فسفات را در خون متعادل می نماید. اگر این اتفاق نیفتد، سطح فسفات باید به صورت مصنوعی با استفاده از رژیم غذایی و دارو تنظیم گردد.

هیپرفسفاتمی می تواند استخوان ها را تضعیف کند و باعث آسیب به رگ ها، بافت ها و اندام های بدن می گردد. افراد مبتلا به بیماری کلیوی باید به رژیم غذایی خود توجه نمایند تا فسفات در سطح ایمنی بماند و بتوانند به کنترل بیماری بپردازند.

منبع: سایت مجله سلامت

منبع: راسخون