به گزارش وبلاگ ماه موزیک، خبرنگاران : فرزند حاجی گلدی برزین، کمانچه نواز برجسته ترکمن که روز گذشته، چهارشنبه هفتم اردیبهشت در تنگدستی و انزوا درگذشت، می گوید حقوقی که پدرش به صورت ماهیانه دریافت می نموده فقط 400 هزار تومان بوده و اداره ارشاد شهر کلاله در ایام بیماری اش هیچ کمکی به او ننموده است.

ایلنا : حاجی گلدی برزین (گرکزی) کمانچه نواز برجسته ترکمن پس از تحمل چند سال درد و بیماری، روز گذشته چهارشنبه هفتم اردیبهشت در تنگدستی و رنج و انزوا از جهان رفت.

فرزند این هنرمند پیش تر از حال بد پدرش گفته و از مسئولان درخواست یاری نموده بود.او پس از درگذشت حاجی گلدی برزین گفت: بیماری پارکینسون از همان ابتدا پدرم را زمینگیر کرد و چند سال پس از این اتفاق هم کمرش دچار شکستگی شد و حالش روزبه روز رو به وخامت گذشت تا اینکه حدود پنج ماه پیش حادثه دیگری برایش رخ داد و حالش را بدتر کرد.

او شرح داد: پدرم حدود پنج ماه پیش از ایوان خانه سقوط کرد و لگنش دچار شکستگی شد و ما او را به بیمارستان بردیم و دکتر معالجش او را عمل کرد و در محل شکستگی پلاتین کار گذاشت و پس از عمل، حدود سه هفته در بیمارستان بستری شد و همین مسئله باعث شد دچار زخم بستر گردد.

فرزند زنده یاد حاجی گلدی برزین در ادامه گفت: زخم بستر پدر در مدت زمان کوتاهی وسعت پیدا کرد. ما هم تجربه ای در این زمینه نداشتیم و پس از آنکه او را به خانه انتقال دادیم اوضاع بدتری پیدا کرد که این ماجرا باعث شد عفونت در بدنش توسعه پیدا نموده و مسائل بیشتری را برای او ایجاد کند.

هیچکس به تماشا به حاجی گلدی برزین نیامد

او ادامه داد: متاسفانه پدرم به علت بیماری چند ساله، دچار ضعف جسمانی بود و بدنش بسیار ضعیف شده بود. ما او را مجددا نزد دکترهای متعددی در شهر خودمان و شهرهای دیگر بردیم که برای او دارو و سرم تجویز می کردند و زخمش را شستشو می دادند اما متاسفانه تاثیری بر زخم هایش نداشت.او گفت: در ادامه ما خودمان از او پرستاری می کردیم و حالش از دو شب پیش وخیم تر شد و ما را نگران کرد.

فرزند این نوازنده کمانچه درباره حمایت هایی که طی دوران حیات و بیماری پدرش از او شده بود، گفت: با اینکه چندین بار به اداره ارشاد رفتیم و تقاضای یاری کردیم هیچ حمایتی از ما نشد. هیچکس به تماشاش نیامد. استاد عاشور گلدی، عموی من و برادر بزرگتر پدرم، همان روزی که پدرم از ایوان منزل زمین خورد به اداره ارشاد کلاله رفته بود و ماجرا را برای مسئولان تعریف نموده بود. آن ها هم گفته بودند ما به شما وام می دهیم، اما اقساط آن را از حقوق ماهیانه اش کم می کنیم.

فرزند حاجی گلدی برزین در پاسخ به این سوال که حقوق ماهانه پدرش چقدر بوده هم گفت: حقوق ماهیانه پدرم طی این سال ها فقط چهارصد هزارتومان بوده و ارشاد می خواسته این مبلغ را به جای اقساط وام بردارد و این درحالی است که پدرم هیچ منبع عایدی دیگری جز این حقوق نداشته است که این مبلغ حتی هزینه خرید داروهای زخم بستر او را تامین نکرد!

حاجی گلدی برزین کمانچه کش یا قیچاقچی برجسته ترکمن بود

او با اشاره به اینکه پدرش مدرک درجه سه هنری وزارت ارشاد را دارا بوده، ادامه داد: از آن موقع که صحبت درباره وام مطرح شد بازهم هیچکس پیگیر حال پدرم و اوضاعش نشد تا آنجا که بیماری پدرم بالا گرفت.

فرزند حاجی گلدی برزین گفت: پدرم عضو صندوق اعتباری هنر هم بود اما ما به مسئولان این بخش خبر بیماری پدر را منتقل ننموده بودیم به این علت که مسئولان ارشاد گفته بودند خودشان پیگیر امور خواهند شد، که متاسفانه این اتفاق هم نیفتاد و آن ها برای پدرم کاری نکردند.او در انتها گفت پدرم تحت پوشش بیمه سلامت بود و تحت پوشش هیچ بیمه دیگری هم نبود و همین قضیه باعث شد برای درمانش هزینه زیادی را متحمل شویم.

حاجی گلدی برزین یکی از معدود نوازندگان کمانچه و به تعبیر ترکمانان کمانچه کش یا قیچاقچی برجسته ترکمن بود. او زاده و زیسته روستای گرکز در چند کیلومتری شهر کلاله بود و سال های طولانی با کمانچه اش، بخشی یا باغشی های ترکمن به خصوص برادرش عاشور گلدی برزین را همراهی نموده بود.